Ղարաբաղյան ճակատում տարին թեժ էր

Դեկտեմբերի 25-ի գիշերը` ժամը 01:30-ի սահմաններում, ադրբեջանական զինուժը ՊԲ հարավարևելյան հատվածի երկու ուղղություններով ձեռնարկել է հետախուզադիվերսիոն ներթափանցման գործողություններ: Մեր զինուժը, բնականաբար, համարժեք պատասխան է տվել, բարեբախտաբար՝ առանց կորուստների:
Ցավոք, ավարտվող տարվա ընթացքում նման լուրերի պակաս չկար: Առնվազն երկու անգամ՝ օգոստոս ամսին ու տակավին վերջերս, երբ խոցվեց հայկական ռազմական ուղղաթիռը, մենք կանգնած էինք լայնամասշտաբ պատերազմական գործողությունների վերսկսման վտանգի առաջ: Բարեբախտաբար, նման հեռանկարը կանխվեց՝ հիմնականում հայկական կողմի զսպվածության ու նաև միջազգային ջանքերի շնորհիվ:
Անցյալ տարվա ընթացում Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահները երեք անգամ հանդիպել են, ընդ որում, այդ հանդիպումները եղել են միջնորդ երկրներից յուրաքանչյուրի ավտոնոմ նախաձեռնության հետևանք: Այդ հանդիպումների մյուս առանձնահատկությունն այն էր, որ դրանք, իրենց բնույթով, ֆորսմաժորային էին և ուղղված էին ոչ թե բուն կարգավորմանը, այլ՝ պատերազմի կանխմանը: Հենց վերջին հանգամանքն է այս պահին առանցքայինը միջնորդների օրակարգում, որովհետև հակամարտության կարգավորումը՝ բովանդակային հարթության մեջ, տեսանելի ապագայում անհնար է կամ գրեթե հնարավոր չէ:
Նախ, տրամագծորեն տարբեր են հակամարտության կողմերի դիրքորոշումները կարգավորման առանցքային հարցի ՝ Ղարաբաղի կարգավիճակի վերաբերյալ:
Երկրորդ, Ադրբեջանում խորանում են ավտորիտար միտումները, այդ երկիրը վերածվում է դասական բռնապետության, ըստ այդմ, բանակցային ձևաչափում մեծապես կորցնում է իր վստահելիությունը:
Եվ վերջապես, ուկրաինական ճգնաժամի պատճառով էապես սրվել են Ռուսաստանի ու Արևմուտքի հարաբերությունները, ինչը թույլ չի տալիս նրանց համագործակցությունն ու ներդաշնակ քայլերը մյուս հարթակներում ու տարածաշարջաններում ևս: 2015-ին ևս պահպանվելու է պատերազմի վերսկսման վտանգը, և միջազգային հանրության ջանքերն ուղղված են լինելու այդ վտանգի չեզոքացմանը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է
• Ինքնախոստովանություն, որ բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը

Մեկնաբանություններ